Dis ‘n snikhete Novemberaand en met Kersfees om die draai, is dit weereens daardie tyd van die jaar. Bianca en Portia se senuwees is behoorlik flenters geskawe! Elke jaar as die Graad R maatjies die Kersverhaal moet opvoer, draai die twee juffroutjies digby ‘n senuwee ineenstorting om. Hierdie jaar se maatjies is boonop besonder onhebbelik .
Na maande se deeglike beplanning, voorbereiding en bloedsweet, breek die groot aand uiteindelik aan. Dit is ‘n deurmekaar gewoel, gehardloop en gewerskaf van Mammas en klein mensies uitgedos in Bybelse gewade. Histeriese maatjies soek vir oulaas na kopbande en lakens, terwyl die mammas troos en kalm planmaak..
Diegene wat nie karakters in die kerstoneel speel nie, is uitgedos in pragtige serene blou en wit koor-togatjies en spierwit vlerkies. Botter kan nie in die engelbekkies smelt nie. Josef en Maria word hierdie jaar deur die skattige Jantjies-tweeling vertolk en die herbergier deur die ondeunde klein Salmon. Laasgenoemde is gekies omdat hy ‘n bulderstem het.
Met die mammas se hulp is almal uiteindelik uitgedos, gegrimeer en vir oulaas geroskam en die leviete voorgelees. Die koor neem hulle plekke in op die koorbankies.
Bianca lees die Jesusverhaal met ‘n gewyde stem voor terwyl die opgewonde kleintjies vervaard hul posisies op die verhoog inneem. Die koortjie raak rusteloos en begin aan mekaar stamp en stoot. Die stemmetjies word al hoe harder.
“Sjarrap,” sis juffrou Bianca. Toe lees sy in ‘n stroopsoet stem: “En die engel sê,’ Moenie bang wees nie……”
Die swaar gordyn gaan stadig oop. Engel Gabriël, alias Kiara, staan met wiegende uitgespreide vlerke gevaarlik naby ‘n brandende kers.Die vuilgevatte veervlerke dreig- dreig al om te skroei. Die gehoor hou benoud asem op.
“Staan vorentoe, Kiara,” sis juffrou Portia in ‘n fluister-stem, Gabriël, is horende doof. Sy het net oë vir haar familie wat in die voorste ry hul sitplekke ingeneem het. Eers na die derde waarskuwing taamlik hard en kwaai gefluister word, gehoorsaam sy onwillig.Skuifel-skuifel,beweeg sy stram met stywe bene en vlerke wat punt in die wind staan.
Maria sit op ‘n stoel .Sy swaai haar bene lustig heen en weer, heen en weer, die bruin ogies soekende deur die gehoor. Skielik gewaar sy haar pappa agter die videokamera. Die gesiggie helder op en die handjie waai entoesiasties in sy rigting. In die agtergrond staan Gabriël steeds soos ‘n standbeeld. Die vere begin haar reeds sensitiewe neusie irriteer. Sy gee ‘n paar verwoede niese en sleep ‘n vlerk grimmig deur die kruipende slakspoortjies terwyl die gordyn stadig toegaan.
Met die oopgaan van die gordyn skreeu-sing die engelekoor “Herders oppie ooooope velde” Die herders is gedrapeer in lakens en dra handdoeke met bande om die koppe. Drie van hulle dra trots lewendige lammetjies in die arms. Die ander herders se monde is motorband-dik opgeblaas omdat hulle lammerloos is.
Die loopneus engel verskyn aan hulle. Een lammer blêr weemoedig en begin verwoed spartel om los te kom. “Lê stil vylgoet!” dreig die benoude haasbekkie in ‘n harde fluister-stem terwyl die gordyn genadiglik weer toe gaan. Die laggende gehoor klap entoesiasties hande en ‘n paar van die ouer broers fluit uitbundig deur hulle tande.
Toneel drie breek aan. In die krip lê ‘n vernielde mangopithaarpop gereed. ‘n Geringe verbetering op die slapende babahondjie van die vorige jaar.
Josef sleep ‘n swanger Maria teen ‘n voortsnellende tempo van Nasaret na Betlehem. Haar voetjies raak net hier en daar grond. “Nie tho vinnig nie, Jothef,” protesteer die stomme Maria huilerig . Josef is egter ‘n man met ‘n misie en hy weet waarheen hy mik.
In ‘n japtrap is hulle by die herberg. Josef hamer met mag en mening aan die herberg se deur. Kadoef, doef, DOEFFFF, weergalm dit deur die skoolsaal!!! Die herbergier is egter besig om ‘n lastige muskietbyt op sy jeukende boud te krap en hy is horende doof!
“Maak oop!” fluister Portia dringend, “Maak oop Salmon!” Die knapie se boudkrappery grens nou al aan ongeskik wees. “ Dit jikkk verthkriklik, Jiffrou,” kla hy.
Intussen breek Josef amper die deur af met sy vuisies.” Maak die blienkieng deur nou oop,Salmon!” bulder hy vererg. Hierdie keer word die deur amper uit sy skanier gepluk. Die herbergier lig sy rok onverwags op en wys sy boudjies minagtend vir die verbaasde egpaar. ”What a show!” skreeu een van die tienerboeties ongeskik en gee ‘n deurdringende fluit.
“Salmon Vermeulen, laat sak jou rok!” gil Portia op die rand van histerie.Wat op dees aarde maak ‘n mens met so ‘n sedelose rammetjie? Gelukkig is hy volgende jaar die Graad een juffrou se probleem.
Salmon ruk homself blitsig reg en nooi joviaal:” Kom binne, ek dink daar is nog plek in my geraats, aaag ek bedoel stal, man! Kom in, dan skink ek vir julle ‘n lekker dop en ons braai sommer ‘n tjop ook!” Juffrou Portia dop haar oë moedeloos om terwyl Bianca ongesteurd voortlees. Niks gaan haar vanaand haar aandag aftrek nie.
Die egpaartjie gaan in. ‘n Keelvol Josef plak Maria sonder enige verdere seremonie op ‘n stoel neer. Die swanger vrou gluur haar man moorddadig aan met ‘n wag-tot-ons-by-die-huis-kom-dan-sal-jy-‘n-ding-sien, kyk in die ogies!
Op maat van gewyde musiek kom drie wyse manne vaak-vaak ingeskuifel.Hulle sit netjies toegedraaide geskenke voor ‘n meerkatnuuskierige Maria se voete neer. Sy is nou die ene aandag en sit kiertsregop met blink, bruin ogies. Die gesiggie plooi in ‘n breë glimlag. Sy kyk tevrede na die grootste geskenk. Sy is doodseker dit is die slaappop wat sy so lankal begeer!
Maria glip stadig van die stoel af en probeer ongemerk met die lint peuter. Josef is egter nie onder ‘n kalkoen uitgebroei nie en ook hy is soos blits op die grond. Die armpie trek terug. “Kadwaaa!” weergalm die klap wat ‘n niksvermoedende Maria op die rug tref.
“Eina, dêmmit,” gil Maria, “Ek gaan vir Mamma en Pappa thê! Jeefrou Porthiejaaa! Kyk wat doen Jothef!” Sy mik betraand om hom ‘n wraakskop te gee, maar weereens sis Portia ‘n waarskuwing. Die wraak moet wag tot by die huis.
Die egpaartjie gaan sit onwillig. Maria se betraande ogies is nog steeds begerig vasgenael op die blink geskenke. Die einde van die aand breek uiteindelik aan.
Terwyl die gordyn toegaan, sing die koortjie met botterbekkies in die bloedige hitte: “Aaaaim, drieeemieng ôwwa whaait Kriesmôs!” Die twee juffrouens en hulle klassies word staande toegejuig. Nog nooit het ‘n gehoor ‘n konsert so geniet nie.
“Ek is nou so gedaan,” sê Bianca vir Portia, “Ek stiek jou vir ‘n laaang brandewyndrip in die siekekamer.
Portia lag uit haar maag uit.” Ek’s in,” sê sy,” Ek’s definitief in!”
crlredelinghuys 